Arturo Umberto Illia

Arturo Umberto Illia
Voz
Presidente d'Arxentina 12 ochobre 1963 - 28 xunu 1966 ← José María Guido - Juan Carlos Onganía → diputáu d'Arxentina 20 abril 1948 - 30 abril 1952 Distritu: Provincia de Córdoba
Vida
Nacimientu	Pergamino (es) [1], 4 d'agostu de 1900[2]
Nacionalidá	Arxentina
Muerte	Córdoba[1], 18 de xineru de 1983[2] (82 años)
Sepultura	Panteón de los Caídos en la Revolución de 1890 (es) [3]
Familia
Padre	Martín Illia
Casáu con	Silvia Martorell (1939 – 1966)
Estudios
Estudios	Universidá de Buenos Aires
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	médicu, políticu
Llugares de trabayu	Buenos Aires
Premios	ver Caballeru de Gran Cruz con collar de la Orde al Méritu de la República Italiana
Creencies
Partíu políticu	Unión Cívica Radical del Pueblo (es) (de 1957 a 1972) Unión Cívica Radical (es) (de 1918 a 1957)

Arturo Umberto Illia (4 d'agostu de 1900, Pergamino ^(es)  – 18 de xineru de 1983, Córdoba) foi un médicu y políticu arxentín que foi escoyíu presidente de la Nación Arxentina, cargu nel que se desempeñó ente'l 12 d'ochobre de 1963 y el 28 de xunu de 1966, cuando foi derrocáu por un golpe d'estáu cívicu-militar. Desempeñóse tamién como senador provincial, diputáu nacional y vicegobernador de Córdoba. En 1962 foi escoyíu gobernador de la provincia de Córdoba, cargu que la dictadura instalada'l 29 de marzu de 1962 torgó-y asumir. Foi dirixente de la Unión Cívica Radical y de la Unión Cívica Radical del Pueblu.

Illia llegó a la presidencia de la Nación n'eleiciones controlaes poles Fuercies Armaes nes que se proscribió al peronismu y mientres taba deteníu l'anterior presidente constitucional Arturo Frondizi. Mientres el so gobiernu intentó anular los contratos petroleros roblaos pol ex-presidente Frondizi con compañíes estranxeres, pero terminó per anular unos pocos alcuerdos, renegociar dalgunos y la mayoría de les empreses siguieron produciendo, fomentóse la industria nacional, destinóse'l 23% del presupuestu nacional a la educación (según dalgunos la mayor cifra na historia del país,^[4][5] anque otros indiquen que'l mayor aumentu presupuestariu añal realizar en 1973 y el mayor porcentaxe sobre'l PIB algamóse depués de 2007),^[6][7] aumentó'l PIB, baxó la desocupación, menguó la delda esterna,^[8] llevóse alantre un plan d'alfabetización y sancionáronse les lleis de Salariu Mínimu, Vital y Móvil y la llamada Llei Oñativia (tamién llamada de Melecines).^[9]

Los sos siguidores destaquen el so honestidá y honradez, siendo exemplu d'esto'l fechu de que Illia vivió cuasi tola so vida na so humilde casa de Cruz de la Exa, onde se dedicaba a la medicina, y que nunca utilizó la so influyencia al so favor, a puntu tal de tener que vender el so auto tando nel exerciciu del mandu y de negase a utilizar fondos públicos pa financiar los sos tratamientos médicos. Depués del so gobiernu, caltuvo la so activa militancia política, refugó la xubilación y ganóse la vida trabayando na panadería d'un amigu.

Los sos críticos, como l'historiador radical Félix Luna, consideraron que "taba totalmente ayenu a la temática contemporánea y azorronaba esta falta con una constante apelación a un visceral optimismu y una cierta testarudez",^[10] o lo xulguen duramente por cuenta de la so política represivo y antidemocrático contra'l movimientu obreru y el peronismu, especialmente los asesinatos y el caltenimientu de normes proscriptivas.^[11][12][13]

La so personalidá austera y tranquila foi tamién utilizada per importantes medios de comunicación y sectores de poder afeutaos poles sos midíes, pa instalar la imaxe d'un presidente lentu». Nuna encuesta realizada nel añu 2013, que buscaba desenvolver un llistáu de les persones de mayor honestidá, Illia ye'l primer políticu n'apaecer y la tercer figura nuna llista de más de 100 persones.^[14]

1. ↑ ^{1,0 1,1} Identificador GND: 1033446386. Afirmao en: Catalog of the German National Library. Data de consulta: 10 xunu 2020. Llingua de la obra o nome: alemán.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 6951902. Apaez como: Arturo Umberto Illia. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
3. ↑ Imaxe de referencia: Recoleta%20034.jpg.
4. ↑ «Illia, un exemplu de modestia y principios». Diariu Clarín (18 de xineru de 2013).
5. ↑ 12 d'ochobre de 2003. «Arturo Illia, 40 años Mitos, falacias y verdaes» Diariu La Nación. Consultáu'l 17 de febreru de 2016.
6. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Riquelme
7. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Rivas
8. ↑ «Los prolegómenos d'un cambéu de modelu 1963-1966». Historia xeneral de les Rellaciones Esteriores de la República Arxentina (Xunu de 2014).
9. ↑ «Ley Nᵘ 16.463». Confederación Farmacéutica Arxentina.
10. ↑ Félix Luna en Arxentina de Perón a Lanusse (1971) citáu por Scenna, Miguel Ángel (1980). «El Presidente Illia», Los militares. Buenos Aires: De Belgrano, páx. 285. CDU 355.11:982.
11. ↑ Jaureguizahar, Natalia (5 d'avientu de 2010). «Pa saber por qué sufrimos». Trubiecu de Noticiar. Consultáu'l 20 de febreru de 2016.
12. ↑ González Espul, Cecilia (20 d'abril de 2013). «Conflictiva rellación de Illia col movimientu obreru. Analís d'esta situación nel Sindicatu del Calzáu». Rebanadas de Realidad. Archiváu dende l'orixinal, el 19 de setiembre de 2014. Consultáu'l 20 de febreru de 2016.
13. ↑ Jorge Abelardo Ramos cuestiona la Unión Cívica Radical del Pueblu que lideraba Illia como un partíu "medroso ante la oligarquía, aspru col proletariáu, ensin azorronar el so odiu al peronismu", citáu por Scenna, Miguel Ángel (1980). «El Presidente Illia», Los militares. Buenos Aires: De Belgrano, páx. 285. CDU 355.11:982.
14. ↑ «Ranking d'honestidá: de los 10 arxentinos más votaos, 7 tán muertos». Diariu Clarín (4 de setiembre de 2013).